Nog een jaar kleuteren?

Regelmatig horen we van ouders dat er sprake is (geweest) van een discussie over nog een jaar kleuteren. Soms zijn de ouders en soms zijn de leerkrachten daar een voorstander van. Soms stellen de ouders achteraf vast dat het beter was geweest dat niet te doen.

Er is veel over geschreven. We houden het hier kort. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt meestal dat verlening cognitief gezien zelden effect heeft in de latere schoolloopbaan en dat het niet aantoonbaar bijdraagt aan de sociaal-emotionele ontwikkeling. Soms valt zelfs gedrag dat aanleiding is om te denken dat nog een jaar kleuteren wenselijk is, te verklaren uit niet onderkende hoogbegaafdheid en daaruit voortvloeide frustratie of ander “onrijp” gedrag.

Vaak is zo’n extra jaar juist saai, tenzij de school weet te zorgen voor een ononderbroken ontwikkeling.

Kinderen – ook de hele jonge- hebben de ervaring dat leeftijdsgenoten hen niet begrijpen, niet willen/leuk vinden wat zij willen, niet meekomen in hun spel en interesses. Ze raken teleurgesteld en gefrustreerd en haken af.

Vaak ervaren deze kinderen emoties intensiever en, doordat ze vaak nog bezig zijn deze te leren reguleren, zeker op die leeftijd, worden ze vaak ook als “emotioneel jong” aangeduid of wordt er zelfs over ASS gesproken.

Vaak blijkt dat de extra cognitieve mogelijkheden vergemakkelijken het begrip van kinderen voor de situatie waarin ze zitten/komen bij overstap naar een hogere groep. Gesprekjes met hen kunnen bovendien helpen die overstap in goede banen te leiden.

Ieder kind is uniek natuurlijk, maar wanneer het duidelijk is/lijkt dat er sprake is van een cognitieve voorsprong qua logisch redeneren en interesses houden wij vaak, na zorgvuldige afstemming met de ouders, een pleidooi tegen een extra jaar kleuteren.

Hierboven las u een voorbeeld hoe gedrag soms verkeerd geïnterpreteerd wordt door hen die niet bekend zijn met het profiel van kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong resp. hoogbegaafden. Onder de kop Misdiagnose* kunt u daar meer over lezen.