Eerste column

Eindelijk gaat het er dan van komen. Henks eerste column of hoe dat ook maar heet. Als een van de draagmuren van het Huis van talent wordt ik ook geacht een bijdrage te leveren op de sociale media. Het is immers de bedoeling om ons huis te profileren.

Ik ben niet zo van het profileren zeg ik enerzijds, maar anderzijds vind ik het natuurlijk ook fijn om gezien, gehoord en erkend te worden. En zonder dat ik, met een vinger tikkend voor de camper zittend, van te voren meer had bedacht dan dat er een tekst moest komen begin ik al weer te associeren. Is immers gezien, gehoord en (h)erkend worden niet precies datgene waar het vaak bij kinderen en ouders en volwassenen die onze doelgroep vormen dat waar het aan mankeert?

Mijn vrouw begon daarom 25 jaar geleden onze praktijk. En er lijkt soms weinig veranderd. Maar dat is niet waar. Gelukkig. De meeste scholen hebben veel meer in huis om min of meer precies te weten wat ze moeten doen dan destijds.

Wat geregeld het moeilijkste lijkt is op zijn minst vast te stellen of echt te erkennen dat een kind cognitief een zodanig grote voorsprong heeft dat direct actie gewenst is.

Wanneer we op school mijn rapportage gaan bespreken blijkt er dan ineens van alles gedaan te kunnen worden. Heel fijn. Soms tot grote verbazing van de ouders, wat regelmatig tot boosheid leidt. Want waarom konden ze niet……..En dan krijg ik daarom een bedankje. Onterecht. Het zijn de ouders die, ook al is het soms wel laat, besluiten hulp te zoeken die dank verdienen. Beetje raar gezegd, maar je snapt het wel. Want zij zorgen er zo voor dat hun kind erkenning krijgt, dat er wat verandert. Want kinderen moeten floreren. Thuis en op school.